Prawa miejskie nadano Łodzi w roku 1423 za czasów panowania króla Władysława Jagiełły, ale nie spowodowało to impulsu do rozwoju miasta. Dopiero w roku 1820, gdy Łódź została zaliczona do osad fabrycznych, zaczęła się przekształcać z miasta rolniczego i przyjmować swój obecny kształt.

Otrzymanie statusu miasta fabrycznego sprawiło, że do Łodzi zaczęli napływać przedsiębiorcy. O tym, jak bujny i nagły był rozwój miasta może świadczyć, że większość budowli uznanych za zabytki pochodzi właśnie z XIX i XX wieku. Lista jest długa, a warta wspomnienia jest przede wszystkim zabudowa przy słynnej ulicy Piotrkowskiej zwanej także „Pietryną” – niezwykłej ulicy, która ciągnie się południkowo w linii prostej od placu Wolności do placu Niepodległości aż przez 4,2 kilometra– co oznacza, że jest najdłuższą ulicą handlową w całej Europie. Dwie najpoważniejsze rewitalizacje tej głównej arterii Łodzi przeprowadzono w latach 1990–1997 i 2012–2014 (planowane zakończenie w czerwcu), dzięki czemu ulica uzyskała swój obecny kształt – tętniącego życiem i pełnego wydarzeń kulturalnych miejsca z klimatem, w którym przyjemnie się przebywa.

Wzdłuż Piotrkowskiej zlokalizowanych jest wiele interesujących miejsc. Godna uwagi jest zwłaszcza klasycystyczna Biała Fabryka Geyera, gdzie obecnie znajduje się Centralne Muzeum Włókiennictwa. Uznana ona została w 2013 roku za z 7 nowych cudów Polski przez miesięcznik National Geographic Traveler – niebagatelne to wyróżnienie.

Ten krótki opis Łodzi zakończymy wciąż aktualną fraszką Jana Sztaudyngera:

To największą Łodzi troską,
aby Łódź całą – zmieścić na Piotrkowską.